İNSAN - EKMEK - HAYAT

İnsanoğlu hamur misali....

Su; insanın temelini,

Un; yaşadığı tecrübeleri,

Maya; ailesinden aldığı terbiyeyi,

Tuz-şeker ise çılgınlıklarını temsil ediyor.

Hayat ne kadar acı tecrübeler yaşatıyorsa insana temeline un katıldıkça katılıyor, bir bakıyorsunuz ki TAŞ gibi olmuş ne yaşadığı dünyaya sığabiliyor ne de şekillenebiliyor.. Ama boş yaşadıysa da insan hiç bir tecrübe kazanamadan azıcık unla vıcık vıcık devam ediyor ta ki ölene yani hamur çürüyene kadar...

Maya önemli, insan ailesinden terbiye görmeyince incecik kalıyor kırıcı oluyor, yaşamıyla sohbetiyle lezzet veremiyor hayata,,

Ya da aşırı şımartıldıysa aşırı ilgiye boğulduysa da maya şişiyor, şişiyor kendini bir  şey zanneden insanlar doluşuyor etrafta...

Tuz-Şeker se hayatın eğlencesi, arkadaşlarımız sosyal hayatımız.. İşte biz insanoğlunu renklendirende bu kısım...

Sözün özü, yani demem o ki, herşeyin ayarı var, her şey belli bir kıvamda... Ne eksik ne aşırıya kaçma...

Önemli olan özünde en iyi olan, çevresini her şeyiyle aydınlatan, doyuran..

Önemli olan EN  KALİTELİ EKMEK olabilmek aslında...