BAVUL HAZIRLAMAK ZOR İŞ!!!

Sizde birer üniversite öğrencisiyseniz beni anlarsınız... üniversite hayatımın 4. yılı da bitti kaldı 1 yıl.. yıllar geçtikçe biriken kıyafetlerin kitapların ayakkabıların ıvırın zıvırın haddi hesabı yok artık memleketteki evimiz anne babamızın evi üniversitedeki evimiz bizim evimiz.. o derece yerleştik yani anlayacağınız.. utanmasak avize bile alıcaz evimize, masalarımızın üstünde bi gümüş şekerlikler eksik.. o kadar benimsiyoruz ki buralardaki evimizi, biri evimize laf söyleyince içimiz cız ediyor.. haaa içinde yaşarken kıymet biliyor muyuz o da tartışılır ;)) ayrılıkları okulun son günlerini vedaları oldum olası sevmem.. hele bu yaz tatilini sıcak anne baba kucağında değil, anne gezmelerine giderek değil, tüm aile eğlenip gülerek vakit geçirirken değil de bir staj uğruna şehir şehir gezerek Evliya Çelebi misali yolarda geçireceksen bu ayrılık gerçekten hiç hoş değil!! yine tutunuyorum bir şeylere; Ankara da ablam var diyorum canım o benim diyorum onunla olupta hiç sevmediğim Ankara da bile sıkılmak mümkün mü diyorum sonuç yüzümü güldürüyor... ;) İzmir diyorum sıcağı sevmem diyorum, ben o nem de ne yaparım diyorum sonra teyze anne yarısıdır sözüne gerçekten yakışacak olan teyzemi düşünüyorum yine yüzüm gülüyor.. ;) en kötü leğene su koyar içine buz atar ayaklarımızı içine sokar teyzemle birlikte serinleriz diye içimden geçiriyorum sonra bildiğin kahkaha atıyorum ;)) 

Kendime tutunacak şeyler bulmayı iyi bilirim... şimdi sıra geldi toparlanmaya.. acaba yazın hangi kıyafetlerimi giyerim hangi ayakkabılarımı alsam? offff Allah ım bu bavul çok ağır oldu bununla nasıl giderim ben diye oflanıp puflanma evrelerine.. Biliyorum geleneğimizi bozmayacağız babam yine bana: "Kızım Isparta'nın taşı mı meşhur? taş getirmişsin bavulunda. Bu ağırlık kıyafetlerden olamaz değil mi?" diyecek kahkasını atacak bende: "Yaaaa babaaa yaaaa deme öyle ama" diyip bi utanıp sıkılcam.. Haklı ama bavulu taşıyınca içinde taş olduğu düşüncesine kapılmamak elde değil :)) Yani lafı dolandırıp götürüyorum ama şu bavul toplama işi gerçekten çok zor.. Öncelikle bütün kıyafetler ortaya çıkar(kışlıklar bile) sonra

A)en çok giyilenler,

B)orta derecede giyilenler,

C)bir-iki defa giyilmiş olanlar,

D)alındığı halde el sürülmemiş ama ısrarla dolapta duranlar

diye kategorilenir. D seçeneği zaten hemen elenir, En çok giyilenler hemen bavula atılır ki bavul dolmuştur. İşte işin buradan sonraki kısmı en can alıcı nokta B ve C seçenekleri arasında gidip gelinir. –ya giyerim herhalde bunu ya, yok ama ya nerde giycem. Neyse şurda dursunda bence ben bunu şurda giyerim.. diye kendi kendine konuşma evreleri başlar… Her kıyafet için bu kritik analizi yapılır eninde sonunda o kıyafet bavulu hazırlanır.. Şimdi sıra geldi ikinci ve daha zor olan bir evreye hangi ayakkabı hangi çanta alınacak. Benim zaten olmazsa olmazım vazgeçilmez ayakkabım o hemen ön sıraya çıkar

 sonra onun yedeği alınır sıra diğer ayakkabılara gelir,

 düşünülür taşınılır karar verilmez sonra annecik aranır :Anne ben hangi ayakkabılarımı getirsem ki?? diye… Annemde yol gösterir fikir sunar “Güzel kıyafetlerinden getir bak” diye tembihler sonra ayakkabı ve çantalarda hazırlanır,,, ıvır zıvır incik-boncuk kısmına hiç girmiyorum zaten her şey olduğu gibi bavula boşaltılır.. Ortala 1 günümü alan bu toparlanma işi memlekete gidip bavulumu açıp hadi eşyelerımı dolaplara yerleştireyim derken annemin “Aman Allaaahım kızım sen bunları mı giyiyosun” diyip giydiklerimi bir üniversite öğrencisine yakıştırmayan; “kız dediğin az süslü giyinir bu spor ayakkabı nedir? Getirme demedim mi ben sana… ayır ayır şunları ben Mehmet Bey gelsinde ona vereyim tanıdığı fakir fukara varmış onlar giysin onlara vereyim” demesiyle babama yatığım mızmızlanmanın aynısını anneme yaparak “yaaa Annneeee yaaa” demekle o bir günlük ne götürsem telaşı 1 saatte biter. ;) sonra tatilimiz yaşanır benim gözüm o elediğim getirmek istemediğim kıyafetlerimde ayakkabılarımda kalır, bir daha bu kadar çok kıyafet getirmicem hiç giymiyorum seneye daha dikkatli olayım düşünceleriyle geçer.. Özetle bavul hazırlamak çok zor iş Vesselam…